കടൽ

കരളുവെന്തുകൊ-

ണ്ടുറവ പൊട്ടുന്നു,

ഉറവിലൊക്കെയും

കടൽ മണക്കുന്നു,

കടലിനാഴിയി-

ലുറഞ്ഞു പോയൊരു

പ്രപഞ്ച സ്ഫോടന-

മുണർന്നിരിക്കുന്നു.

കുളിർക്കുവാൻ നിലാ-

വൊഴുകിയെത്തിലും,

വിറക്കുന്നൂ മേനി

തളർച്ച കാഴ്ചയിൽ,

ഇടയ്ക്കുമങ്ങിയും

ഉയർന്നുതാണുമി

പ്രപഞ്ചസീമയെ

തഴുകുന്നൂ സൂര്യൻ.

തുഴഞ്ഞു ശീലിച്ച

പഴയ പങ്കായം

എടുത്തുയർത്തിനി-

ന്നപരനോടുപോൽ,

കടലു ചുംബിക്കും

മകലെ വാനവും

മലകളും നോക്കി-

യിതാണ് ജീവിതം.

എടുത്തുയർത്തിയ

പഴയ പങ്കായം

അടുത്ത മാത്രയി-

ലടുത്തു വെച്ചിട്ട്

പതിവിലെത്രയോ

മൃദുലമായിനിന്ന-

കലെ നോക്കി

സ്മിതം പൊഴിക്കുന്നു .

ധൃതിയിലെന്റെ   

കരാഗതങ്ങളിൽ

തുഴയുമെന്നടു

ത്തിത്തിരി വള്ളവും,

തിരകൾ മാടി

വിളിക്കും വിശാലമാം

കനകമുള്ളിലോളിക്കും

പ്രഭാവവും.

പതിയെ സഞ്ചരിക്കേ-

ണ്ടുന്ന പാതയിൽ

തിരകൾ താണ്ടിയകലവേ

പന്തുപോൽ,

പതിയെ മണ്ണിനെ

വേർപെടുത്തീടുന്ന

പഴയബോധം

വിളിച്ചുണർത്തീടുന്നു.

കരയകന്നു

കരയിലെ ചിത്രവും,

കടലുമാത്രം

കരാഗതങ്ങളിൽ,

കാഠിനമെങ്കിലു

മിത്രയുംശൂന്യത

കരളുപോയി

കനലിൽ ലയിക്കട്ടെ.